|
لوح دل |
|||
|
من به سوی دیگران دست دراز کنم در حالی که خدای من تویی و تویی کارساز و زمامدار من؟ من شکوه از غربت و تنهایی و دوری ام را به دامن تو می ریزم و در آستان تو می گریم و شکایت کارگزاران را به درگاه تو می آورم. پس تو فقط روی غضبت را به من منمایان و خشمت را بر من فرو مریز که باک من تنها از خشم توست و از هیچکس جز تو نیست... خدایا! من خودم را به تو منسوب می کنم، خود را به سوی آغوش تو می کشانم، مرا از خودت ور مکن! مرا که به درگاه تو پناه آورده ام از خویش مران . . .
...تویی که نعمتم دادی و به من احسان کردی تویی که لطف کردی و فضیلتم بخشیدی تویی که هدایتم کردی و از گناهم بازداشتی تویی که گناهانم را پوشاندی و مرا بخشیدی تویی که عزتم دادی و پشتیبانم بودی تویی که تاییدم کردی و یاری ام رساندی تویی که شفا بخشیدی و عافیتم دادی... اما من ای مهربان، به خطاهایم معترفم منم که گناه کردم منم که خطا کردم منم که نادانی کردم منم که به غیر تو اعتماد کردم منم که وعده ها دادم و وفا نکردم منم که پیمان شکستم... اما من ای خدا! به گناهانم اعتراف می کنم و از آنها باز می گردم... مرا بیامرز نظرات شما عزیزان:
salam webe ziabayi darid be manam sar bezanid khoshal misham paydaro moafagh bashid
درباره وبلاگ آخرین مطالب پيوندها نويسندگان
|
|||
 |
